ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΚΑΛΟΓΕΡΟΥ

Το κάστρο του Καλόγερου ή Καλόερου, που βρίσκεται στην ορεινή Νάξο θεωρείται ότι
χρησιμοποιήθηκε από τους αρχαίους χρόνους ως τον Μεσαίωνα.
Σύμφωνα με την παράδοση πήρε το όνομα του από ένα γέρο που ζούσε σε
μια σπηλιά στο βουνό. Είναι χτισμένο σε απόκρημνο και δύσβατο μέρος
και ήταν απόρθητο, αφού η πρόσβαση σε αυτό ήταν πολύ δύσκολη. Από
την κορυφή του έχει κανείς τη δυνατότητα να παρατηρήσει τα πάντα σε
μεγάλη απόσταση στεριάς αλλά κυρίως θάλασσας. Το κάστρο του
Καλόερου όπως και τα περισσότερα κάστρα που είναι κοντά στη θάλασσα
τα χρησιμοποιούσαν για να προστατεύουν τα πλοία που ερχόταν από τα
μικρασιατικά παράλια και κατευθύνονταν προς την Κρήτη ειδοποιώντας
με τον καπνό της φωτιάς που άναβαν. Σκοπός του ήταν η ασφάλεια του
βυζαντινού στόλου που τον 9 και 10 αιώνα προσπαθούσε να επανακτήσει
την Κρήτη που είχαν καταλάβει Άραβες .
Η παράδοση λέει ότι κάποια φορά είχαν βγει πειρατές στη στεριά και
προσπαθούσαν να κυριεύσουν το κάστρο αλλά δεν έβρισκαν πουθενά
είσοδο, αφού υπήρχε μόνο ένα κρυφό μονοπάτι που οδηγούσε σε αυτό.
Καθώς έψαχναν γύρω γύρω συνάντησαν σε ένα ρυάκι μια γριά που
έπλενε ρούχα. Την έπιασαν και προσπάθησαν από αυτή να μάθουν το
κρυφό μονοπάτι. Τότε της υποσχέθηκαν ότι άμα τους οδηγήσει στην
κορυφή του βουνού, θα σώσουν τη ζωή της και τη ζωή της οικογένειας της.
Η γριά τους πίστεψε και τους έδειξε το δρόμο. Μόλις έφθασαν πάνω, τη
σκότωσαν, όπως και όλους όσοι βρίσκονταν εκεί και έβαλαν φωτιά στο
κάστρο. Όπως βλέπουμε, είναι πολύ συχνός ο τύπος της παράδοσης που ο
λαός θέλει να βρίσκουν παραδειγματικό θάνατο όσοι πρόδωσαν τους
χωριανούς τους ακόμη και αν το έκαναν από φόβο.
Ακόμη και σήμερα υπάρχουν εμφανή τμήματα οχυρώσεων που
μαρτυρούν την παρουσία κάστρου κλεισμένου με τείχη από όλες τις
πλευρές εκτός της ανατολικής που βρίσκεται προς τη θάλασσα και είναι
πιο απότομη. Επίσης υπάρχουν ίχνη από δωμάτια, αποθήκες και
δεξαμενές.